Każdy moment ma znaczenie
Ada przeżyła wszystkich swoich przyjaciół i rodzinę. Gdy ją spotkałem, mieszkała w domu opieki. „Najtrudniejszą rzeczą w starzeniu się”—powiedziała do mnie—„jest obserwowanie, jak wszyscy odchodzą i zostawiają nas samych.” Pewnego dnia zapytałem Adę, w jaki sposób podtrzymuje swoje zainteresowania i jak spędza czas. Odpowiedziała mi fragmentem Pisma Świętego z Listu apostoła Pawła (Filipian 1:21): „Albowiem dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem.” Potem powiedziała: „Ponieważ ciągle żyję, mam do wykonania pracę. W moich dobrych dniach rozmawiam z ludźmi o Jezusie, a w złych mogę się modlić.”
Wadliwa ocena
Zawsze byłam szybka w osądzaniu osób idących ulicą i zapatrzonych w telefon. Jak mogą nie zwracać uwagi na samochody i narażać się na wypadek?—mówiłam do siebie. Czy nie zależy im na własnym bezpieczeństwie? Pewnego dnia jednak, gdy przechodziłam przez alejkę, byłam tak pochłonięta jakimś SMS-em, że nie zauważyłam nadjeżdżającego samochodu po mojej lewej stronie. Na szczęście jednak zauważył mnie kierowca i nagle przystanął. Było mi wstyd. Zaczęło mnie prześladować własne zadufanie w sobie i wskazywanie palcem na innych. Osądzałam ich, a sama czyniłam tak samo.
Błogosławieństwo w kłopotach
Ponieważ sama się wpakowałam w tarapaty, powinnam sama się z nich wydostać—myślę sobie czasami. Mimo że wierzę w Boga łaski, mam jednak skłonność do zachowywania się, jakby Jego pomoc była dostępna tylko wtedy, gdy na nią zasługuję.
Bezpieczne schronienie
Moją pierwszą pracę dostałam w restauracji szybkiej obsługi. Pewnego sobotniego wieczoru przesiadywał w niej jakiś mężczyzna i dopytywał się, kiedy wracam do domu. Czułam się zaniepokojona. Gdy godzina była już późna, zamówił frytki, a potem napój. Menadżer nie mógł więc wyprosić go z lokalu. Mimo że nie mieszkałam daleko, bałam się wracać sama i przechodzić przez dwa ciemne parkingi i przez piaszczyste pole. W końcu, około północy, weszłam do biura, by zadzwonić do domu.
Niezgodnie z reklamą
Podczas urlopu zgłosiliśmy się wraz z mężem na rekreacyjny spływ tratwą po rzece Chattahoochee w stanie Georgia. Ubrałam się w sandały, letnią sukienkę i kapelusz z szerokim rondem. Gdy jednak dowiedziałam się, że wbrew reklamie, na naszej trasie znajdują się małe katarakty, jęknęłam. Na szczęście popłynęliśmy z małżeństwem, które było doświadczone w spływach górskimi rzekami. Nauczyli oni mojego męża podstaw wiosłowania i obiecali, że bezpiecznie dowiozą nas do celu. Wdzięczna za kamizelkę ratunkową, krzyczałam i kurczowo trzymałam się plastikowego uchwytu na tratwie, dopóki nie dotarliśmy do błotnistego brzegu w dole rzeki. Gdy wysiadałam na ląd, wylałam wodę z sakiewki, a mój mąż pomógł mi wyżąć wodę z zamoczonych krawędzi sukienki. Mieliśmy wiele powodów do śmiechu, mimo że wycieczka wyglądała inaczej niż na reklamie.
„Jestem kochana!”
Gdy moja córeczka pewnego poranka przygotowywała się do wyjścia, wydała z siebie okrzyk. Nie wiedziałem o co jej chodzi. Pokazywała mi swoją koszulkę, którą dostała od kuzynki. Widniał na niej napis: „Jestem kochana.” Serdecznie ją przytuliłem, a na jej twarzy pojawił się uśmiech szczerej radości. „Jesteś kochana!”—powtórzyłem po niej. Uśmiechnęła się jeszcze bardziej, a potem gdzieś pobiegła, powtarzając wiele razy te same słowa.
Uciszanie krytyki
Moja praca polega na organizowaniu corocznych imprez dla lokalnej społeczności. Wraz z zespołem pracowników spędzamy jedenaście miesięcy na ustalaniu wielu szczegółów, aby impreza odniosła sukces. Ustalamy datę, miejsce i ceny biletów. Wybieramy wszystko, począwszy od cateringu aż po akustyków. Gdy nadchodzi wydarzenie, odpowiadamy na pytania i udzielamy wskazówek. Potem zbieramy informacje zwrotne. Niektóre są dobre. Inne trudne do słuchania. Nasz zespół słyszy ekscytację odbiorców oraz ich skargi. Negatywne opinie mogą zniechęcać, a nawet doprowadzać do rezygnacji.
Pokorna miłość
Gdy Beniamin Franklin był młody, napisał listę dwunastu cnót, które chciał w sobie wykształcić. Pokazał ją przyjacielowi, a ten zasugerował, by dodał do niej jeszcze pokorę. Spodobało się to Franklinowi. Swoją listę uzupełnił wskazówkami, pomagającymi mu w rozwijaniu każdej cnoty. Zastanawiając się nad pokorą, wspomniał o Jezusie jako o przykładzie godnym naśladowania.
Wołanie po imieniu
Agencje reklamowe doszły do wniosku, że słowo, które najbardziej przykuwa uwagę telewidzów, jest ich własne imię. Pewien kanał telewizyjny w Wielkiej Brytanii wprowadził więc spersonalizowane reklamy z usługą streamingu internetowego.
Rada mojego ojca
Gdy straciłam pracę w wydawnictwie, modliłam się, by Bóg pomógł mi znaleźć nowe zatrudnienie. Kiedy jednak mijały tygodnie, a moje poszukiwania i wysyłanie wniosków nie dawały rezultatów, zaczęłam się dąsać. „Czy nie wiesz, że praca jest dla mnie bardzo ważna?”—pytałam Boga z założonymi rękami, w proteście przeciwko niewysłuchanej modlitwie.
Serdeczne powitanie
„Kto będzie wszystkich ściskał?”
Doskonały ojciec
Stojąc w zatłoczonym sklepie, próbowałam znaleźć najlepszą kartkę okolicznościową na dzień ojca. Mimo że pojednaliśmy się ze sobą po wielu latach napiętych kontaktów, nigdy nie czułam się mu bliska.